Over Johann Sebastian Bach en zijn cello suites kun je niet genoeg lezen

Over Johann Sebastian Bach en zijn cello suites kun je niet genoeg lezen, je kunt ze niet genoeg spelen! Heb je je al aan Bach gewaagd? Doen hoor, kijk maar eens of je er doorheen komt. Want veel suites zijn in de eerste positie te spelen, met enkele keren een broodnodige positie wisseling om een hogere noot te pakken. Trouwens; dit najaar komt mijn online video programma uit waarin ik je begeleid om de eerste Bach suite onder de knie te krijgen! Houd je mailbox in de gaten ;-). 

Ik kwam via het fantastische wereld wijde web op Cellobello.org, een heerlijke cello site en zag daar het artikel van Robert Battey, ooit leerling van Bernard Greenhouse van het Beaux arts piano trio. Leuk detail; ook mijn docent Michael Feves was aan Julliard een leerling van Greenhouse, daarna kwam hij naar Nederland bij Anner Bijlsma studeren.

Ik heb hier de link naar het artikel; fantastisch leesvoer en ik heb een deel vertaald middels Google Translate. Maar in het Engels leest het veel fijner. Net alsof je even op vakantie bent, als je het mij vraagt. (Goed voor het milieu!)

Hier komt ‘ie; geniet ervan!
https://www.cellobello.org/cello-blog/artistic-vision/bach-suites-and-you/ 

Via de website kun je het artikel ook delen op FB en dergelijke.

Bach Suites and You – door Robert Battey

Weinig taken zijn meer ontmoedigend dan proberen J.S. Bachs precieze bedoelingen voor zijn Cellosuites te achterhalen. Alleen het spelen ervan is al moeilijk genoeg, maar een echte en betekenisvolle interpretatie van de Suites vereist een heel ander heuristisch model dan dat van ons andere repertoire.

Note Scarlett; Heuristisch? Kennen we niet in Brabant.

Heuristiek (Grieks heuriskein = vinden, vergelijk heurèka = ik heb het gevonden) is de wetenschap, de leer of de kunst van het vinden. Zij legt zich erop toe om methodisch en systematisch op uitvindingen en ontdekkingen te komen.

Dit komt omdat de handtekening van de Suites verloren is gegaan en we alleen nog enkele gebrekkige en inconsistente kopieën hebben. Omdat er geen originele bron is, moet alles, van noten tot ritmes tot frasering, in twijfel worden getrokken.

Bij veel stukken kan men vertrouwen op de getrouwheid en nauwkeurigheid van een uitgave van hoge kwaliteit, gemaakt van handtekeningen of afdrukken onder toezicht van een componist. Daar heb je de simpele keuze om te doen wat de componist schreef of om af te wijken om een hopelijk verdedigbare reden. In de Suites is er echter een ondoorzichtige muur die ons scheidt van de bron, en redacteuren kunnen je niet helpen. Hun ogen zijn niet beter dan de jouwe, voor zover ze onderscheiden wat er in de vroege exemplaren staat, en hun oordeel over waar een smet moet vallen, of welke van de mogelijke ritmes in een betwiste maat het beste is, heeft niet meer autoriteit dan die van jou of de mijne. Degenen onder ons die lesgeven hebben de plicht om onze studenten vroeg te doordringen van de uitdagingen en complexiteit van dit proces, in plaats van simpelweg door te geven wat onze leraren ons hebben verteld, of zelfs de conclusies die we uit onze eigen studie hebben getrokken.

Dat normale leermodel werkt voor het meeste repertoire, maar bij Bach bewijst het zowel de leerling als de componist een slechte dienst. Door hard werken, zorgvuldige bestudering van alle bronnen en secundaire materialen (met name Bachs andere werken voor strijkers), plus vele uren experimenteren, ben ik gekomen tot wat ik beschouw als een interpretatie die Bachs bedoelingen beter realiseert dan die van iemand anders . Net als jij als je dezelfde moeite doet. Dit maakt de rijkdom van onze kunst en verheerlijkt de muzikale godheid die Bach is. Onze taak zou dus niet moeten zijn om wijsheid over te brengen, maar om nieuwsgierigheid op te wekken en experimenten aan te moedigen.

En als de moeilijke keuzes eenmaal zijn gemaakt, moeten ze van tijd tot tijd opnieuw worden bekeken. Elke interpretatie bevriezen, hoe grondig onderzocht en zorgvuldig doordacht ook, is om de levenskracht in de Suites te doden. Een van de meest stimulerende artistieke activiteiten is recreatie; een frisse kijk op bekende muziek, zo mogelijk op een schone kopie. Nieuwe ideeën komen onvermijdelijk op je af; je oude lijken soms verschrikkelijk. Bij Bach stopt deze groei nooit, tenzij je er bewust afstand van doet.

Baerenreiter

De vroegst bekende exemplaren zijn door Baerenreiter verzameld in één zeer bruikbare uitgave, met gedetailleerde historische, tekstuele en interpretatieve aantekeningen. Het enige wat de uitgave mist, en het is majeur, is de handtekening van de C mineur Suite in het luitarrangement. Hoewel uiteengezet voor een ander instrument, in een andere toonsoort en op twee notenbalken, is het niettemin de enige handtekening die we hebben voor een van de Suites, en het weglaten ervan hindert een overigens voorbeeldige hulpbron. Toch zou het voor een professionele of serieuze student tegenwoordig vervallen, lui en erger zijn om een interpretatie van de Suites voor te bereiden zonder de Baerenreiter te raadplegen.

Er zijn geen “antwoorden” op de veelsoortige vragen die door de tegenstrijdige kopieën worden opgeworpen; er zijn alleen parameters waarbinnen keuzes gemaakt moeten worden. Slechts één voorbeeld (hoewel meestal het eerste waarmee we te maken krijgen) is het slurpen bij de opening van de G majeur Prelude. Bij het bekijken van de verschillende exemplaren zijn er verschillende mogelijke versies, plus extra variaties die nog steeds aantoonbaar zijn wat Bach misschien wilde. Maar het is duidelijk dat wat Bach ook wilde, hij niet wilde dat acht noten in één boog door elkaar werden geslingerd. Maar hoe vaak hebben we het niet zo gehoord? Dit is slechts een van de duizenden keuzes die gemaakt moeten worden tijdens het bestuderen van alle Suites.

Ben je er nog?
Lees verder op https://www.cellobello.org/cello-blog/artistic-vision/bach-suites-and-you/

Hartelijke groet,
Scarlett

Scarlett

info@celloverkoop.nl | 06 - 1818 9005

Wellicht ook interessant voor je: