Deze mooie kleine hele cello op de foto hierboven die rond 1820 gemaakt is, haalde ik vorige week op bij vioolbouwer Ritz Iwata die de cello na heeft gekeken en tiptop in orde heeft gemaakt voor de verkoop. Meneer Iwata heeft de zorg voor de waanzinnig dure cello’s van Concertgebouw spelers; denk de Ruggieri waar Gregor Horsch op speelde, en ik heb er ook ware Vuillaumes en een Gagliano gezien! Echter ook voor minder dure cello’s maakt hij tijd en heeft hij dezelfde aandacht en liefde.
Ik had hem gevraagd het staartstuk te laten zitten en de snaren niet te wisselen. Er zat Jargar op, niet erg oud, niet nieuw, en ik vind dat niet mooi. Toch klonk de cello al prachtig. Mijn eerste gedachte is dan altijd; ‘wat doet een Frirsz staartstuk voor dit instrument?’
Luister maar en oordeel zelf:
De cello was voor de verkoop en niet raar; tijdens het Celloweekend voor gevorderden werd iemand er verliefd op en mocht hij mee naar huis.
Zoek jij een dergelijke prachtige oudere kleinere cello?
Ze zijn weg voor ze internet halen. Laat je je zelf op een lijstje plaatsen dan krijg je als eerste bericht, een service, geheel vrijblijvend.
Ja, houd mij op de hoogte als er een oudere cello te koop komt!
Scarlett
info@celloverkoop.nl | 06 - 1818 9005
Wellicht ook interessant voor je:
Podcast gesprek met nieuwe celloles docent Lola Jurakic
Ik had een leuk podcast gesprek met nieuwe cellodocent in Amsterdam: Lola Jurakic.Lola start komende dinsdag 25 november in de cellostudio op de Haparandaweg in Amsterdam. Haar eerste lesdag zit al vol; heel spannend! Zij zal er tweewekelijks lesgeven in de middag en...
Jean-Baptiste Bréval: Onmisbare componist voor elke cellist
Jean-Baptiste Bréval – een componist van wie bijna iedere cellist wel eens heeft gespeeld Deze week kreeg ik dankzij een bericht van Cellopedia inspiratie omtrent een blogpost over Breval. Heb jij zijn muziek wel eens gespeeld? Hier een korte kennismaking met...
Een cello huren met hart en ervaren oog – Waarom persoonlijke begeleiding het verschil maakt
De eerste toon op je cello vergeet je nooit meer. Toch? Ik weet het nog goed; ik was 19 en mocht met mijn docent Ellis mee, naar de S-vleugel met studiekamers op het Koninklijk Conservatorium van Den Haag. Haar bruine cellokoffer, dansend aan de band aan één schouder....
