Petje af voor jullie, volwassen amateur cellisten. Alle moeite die gedaan wordt om steeds weer een traptrede hoger op die trap naar Bach suites te komen, en het verzuchten dat het ‘nooit wat wordt met de cello’ en toch gaan we verder.
Mijn voorlaatste leraar, Michael Feves, zei wanneer ik het niet meer zag zitten; “It’s a game. To learn how to play the cello is a game. If you don’t want to play the game, don’t play the cello.” Ik denk niet dat ik dat toen begreep maar nu wel.
Je bent tijdens je cello carrière continu bezig uitdagingen, spelletjes, taartpunten uit te proberen, te bedenken, al dan niet samen met je docent, om controle te krijgen over je cellotechniek, je muzikale zeggingskracht. Om je iets eigen te maken. Daar moet je proberen van te genieten. Voor mij betekende dat iets afstand nemen want ik wilde zo graag beter leren spelen dat het pijn deed. Het deed pijn als ik iets niet kon. In mijn hart. En natuurlijk ook in mijn stokhand die verzuurde van het knijpen…
Sinds april ben ik bezig geweest met een online cursus die Super Leren Strijken heet. Echt over de basis; het strijken, niet moeilijker dan C groot. Dat is al uitdaging genoeg hoor ;-).
En steeds wanneer ik lesgeef denk ik weer aan de video’s die ik maakte.
Ik deel een Gamechanger met je.
Een punt van aandacht dat voor altijd je geluid veranderd.
Zomaar gratis.
Hier in een pdf.
Open hem maar, print hem op een A4 en knip hem in vieren en dan heb je vier keer deze tip in ansichtkaart formaat. Eentje voor op je eigen lessenaar en geef de andere kaartjes na het stuk knippen maar aan je cello orkest vrienden; sharing is caring, non?
Er staat een simpele reminder.
‘Waar start ik op mijn stok?’
Ik zie dat amateur cellisten zonder erbij na te denken hun stok op de snaar plaatsen om te starten met het spelen van hun stuk. Zonder na te denken over het feit of het een op- of afstreek is. Hoe lang deze mag zijn. Met hoeveel of weinig druk. Oftewel; zonder een connectie te leggen tussen de sfeer van de muziek en het resultaat dat de plaats op hun stok geeft. Zonder te bedenken dat de slof zwaarder klinkt dan het balanspunt.
Door dit kaartje op je lessenaar te plaatsen hoop ik dat je je zelf iedere inzet eerst even de vraag stelt; waar begin ik op mijn stok om het gewenste geluid, namelijk dat wat de componist voor ogen heeft, te krijgen? Bewustzijn.
En het is echt niet alleen voor high level cultuur dat dit telt; ook voor boeken voor beginnende cellisten als Waggon wheels; namelijk wat voor sfeer zie je voor je bij Hills and dales?
En wat voor sfeer zie je bij ‘A sad song’ van Rick Mooney? Dat bedoel ik! Voor IEDEREEN doet deze tip meteen iets.
Binnenkort is mijn Super leren strijken cursus afgerond. Houd dit blog in de gaten voor de aanbieding omdat ik hem na bijna een half jaar content creëren afrond.
Hartelijke groet,
Scarlett
Scarlett
info@celloverkoop.nl | 06 - 1818 9005
Wellicht ook interessant voor je:
De Zwaan van Camille Saint-Saens
Speel jij De Zwaan al, van Camille Saint-Saens, uit het Carnaval der dieren? Meerdere van mijn leerlingen zijn er nu mee bezig, daarom wil ik je graag wat leuke tips geven om het stuk goed aan te pakken. Er zit zoveel in!!! In deze blogpost neem ik de eerste volzin...
Waarom de ene cello heel anders klinkt dan de andere
Wat leuk, jullie reacties via email op mijn vorige blogpost waarin met een eenvoudige Røde microfoon weliswaar het verschil te horen was tussen een oude Duits en oude Franse cello.Het toeval wil dat er evenveel mensen de Franse als mooiste kozen als Duitse. Wat er...
Oude Duitse vs. Franse Cello – welke spreekt jou het meest aan?
Ben je op zoek naar een karaktervolle oude cello? In deze video vergelijk ik twee prachtige instrumenten die ik te koop aanbied, gemaakt rond 1920: een 'warme' Duitse cello en een 'nobele' Franse cello. Beide hebben een uniek klankkarakter, en in dit blog vertel ik je...
